Kolejną atrakcją, która wydarzy się podczas VI Fiesty Balonowej „Dolina Narwii” będzie wypuszczenie balonu stratosferycznego.

Wydarzenie wypuszczenia balonu stratosferycznego to ekscytujące przedsięwzięcie, które zazwyczaj przyciąga zarówno pasjonatów nauki, jak i osoby zainteresowane technologią i eksploracją kosmosu. Cała operacja zaczyna się od przygotowań na ziemi, gdzie zespół techników i inżynierów skrupulatnie przygotowuje sprzęt, który ma zostać wysłany w stratosferę. Misja takiego balonu jest możliwa dzięki połączeniu dwóch ciekawych pasji, tj. baloniarstwa i krótkofalarstwa.

Na początek przygotowuje się balon stratosferyczny, który jest wykonany z bardzo cienkiego, ale wytrzymałego materiału (lateksu), zdolnego unieść ładunek na wysokość kilkudziesięciu kilometrów. Pod balonem znajduje się specjalna kapsuła zawierająca kluczowe urządzenia: nadajnik telemetryczny, nadajnik SSTV (Slow Scan Television) oraz kamerę rejestrującą obraz. Nadajnik telemetryczny będzie na bieżąco przesyłał dane o położeniu, wysokości, prędkości i temperaturze na zewnątrz kapsuły. Nadajnik SSTV pozwala na przesyłanie drogą radiową przygotowanych jeszcze na Ziemi pamiątkowych obrazów. Kamera natomiast rejestruje całą podróż balonu, od momentu startu przez moment, gdy balon osiągnie swoje maksymalne wzniesienie i zacznie opadać, aż po lądowanie.

Sam moment wypuszczenia balonu jest pełen napięcia. Balon, napełniany helem, stopniowo napełnia się gazem, aż staje się na tyle duży, że może unieść kapsułę. Po sprawdzeniu wszystkich systemów i upewnieniu się, że warunki pogodowe są odpowiednie, zespół dokonuje ostatnich przygotowań. Balon jest wypuszczany, a cała konstrukcja zaczyna unosić się ku górze, zyskując wysokość z każdym mijającym momentem.

W miarę jak balon wznosi się coraz wyżej, w telemetrycznych transmisjach będzie można obserwować zmieniające się parametry. Trasę przelotu balonu będą rejestrować odbiorniki radiowe na ziemi, a śledzić lot będziemy na mapie dostępnej w internecie. Wysyłamy w kosmos kamerę by pokazała nam widok z „okna” naszej kapsuły. Na niższych wysokościach widoczne będą pola, drogi i budynki, ale w miarę wznoszenia się balonu, krajobraz staje się coraz bardziej odległy, aż w końcu zobaczymy krzywiznę Ziemi na tle ciemniejącego nieba. Ale to dopiero jak balon wyląduje i odczytamy nagrania z kamery.

Balon podczas lotu zwiększając wysokość rozpręża się, a gdy balon osiągnie maksymalną wysokość w końcu pęka, a kapsuła zaczyna opadać na spadochronie, powoli wracając na Ziemię. Po wylądowaniu zespół zajmuje się lokalizacją kapsuły za pomocą sygnałów GPS nadawanych przez nadajnik telemetryczny. Odzyskane materiały, w tym nagrania wideo i dane, będą analizowane, co pozwoli na dalsze badania i doskonalenie technologii.

Całe to wydarzenie jest nie tylko technicznym wyzwaniem, ale także fascynującym doświadczeniem, które daje wgląd w to, jak wygląda nasza planeta z wysokości kilkudziesięciu kilometrów, na granicy atmosfery.